کرفس گیاهی علفی است به ارتفاع بیست الی سی سانیت متر که ساقه ای منشعب دارد. برگ های آن زخیم و گل های آن کوچک به رنگ سفید مایل به سبز است. این گیاه در بسیاری از مناطق ایران از جمله خوی، بندرعباس و سیستان می روید.

رسول خدا صلی اله علیه و آله و سلم می فرمایند: به خوردن کرفس عادت کنید زیرا این سبزی خوراک پیامبران بوده است.

خواص کرفس:

1. کرفس، کلیه و مثانه را تمیز کرده و از تشکیل سنگ جلوگیری می نماید.
2. کرفس برای بیماران نقرسی مفید است، زیرا با گشاد کردن مجاری کلیه سبب دفع اسید اوریک در این بیماران می گردد.
3. کرفس روان کننده است.
4. این گیاه بوی بد دهان را از بین می برد. افرادی که از بوی بد دهان رنج می برند می توانند هر روز مقداری کرفس میل نمایند.
5. برای کمک به روده های خسته و پیر هر روز یک لیوان عصاره کرفس مصرف کنید.
6. آب کرفس درمان خوبی برای گرفتگی صدا است.
7. کرفس حافظه را زیاد و اعصاب را تقویت می نماید.
8. کرفس شیر مادر را زیاد می کند

همچنین متخصصان تغذیه به خانواده ها توصیه می کنند که کرفس بخورند چراکه کرفس:

1. معده، اعصاب و غدد فوق کلیوی را تقویت می نماید.
2. سموم کلیه ها، ریه و کبد را دفع میکند.
3. زکام، گرفتگی بینی و آلرژی را درمان می کند.
4. ویتامین های آ، ب و ث دارد.
5. دارای املاحی مانند گوگرد، آهک و پتاسیم است.
6. برای بیماران مبتلا به رماتیسم نقرس، قولنج کلیوی و یرقان مفید است
7. آب آن برای درمان گلودرد تجویز می شود

(منبع: Reading and be Healthful)